Vakantieloopje Landgoed 't Loo (1)

Maandag 9 augstus was het eindelijk dan zover...we gaan op vakantie met de Tiellekes!
De Tiellekes zijn onze vrienden Jos en Mariëlle en hun kinderen Max en Dide; een tweeling die op 12 augustus hun 9e verjaardag vierde...

We hadden afgesproken om op dinsdag te gaan lopen, maar ik had vooraf niet gekeken naar een mogelijke route in de buurt van Oldebroek...hmmm.. niets voor mij! Ik heb namelijk graag de touwtjes in handen en laat niet graag de dingen aan 't toeval over...

We gingen dus op pad zonder strak vooropgesteld plan...ach ja..eens moet toch de eerste keer zijn! En nu gingen ook nog eens Mark en Jos mee...en dat terwijl ik altijd alleen loop.
Poehee... hoeveel veranderingen kan 'n mens in één keer verdragen..?!

Aangezien de mannen 'n tandje harder lopen dan ik spraken we af steeds links aan te houden; zo zouden we misschien een rondje om het park kunnen lopen en elkaar niet 'kwijt' raken.
De eerste 5 minuten hebben we samen gelopen, op mijn tempo natuurlijk...toen stopten Mark en Jos om te rekken en te strekken. Niet mijn ding....laat mij maar op m'n gemakkie doorlopen.

Ik voelde me goed en m'n hartslag beleef mooi laag, ondanks de (te) vele glaasje prosecco tijdens het diner de vorige avond. Het tempo kon ik mooi een stukje opschroeven.... ik laat me niet zomaar inhalen door die twee mannen!!
Na ongeveer 4 km is het Mark dan eindelijk gelukt om me in te halen; hoewel daar wel 'n sprintje aan te pas moest komen hoor! Mark had 'n fartlek-training op het menu staan...
Jos liep lekker zijn 'eigen' tempo, maar wilde zich natuurlijk niet laten kennen en kon na 5 km weer aansluiten. Je loopt toch zeker niet langzamer dan 'n vrouw...?!

Na 30 min besloten we om te draaien, want het zag er niet naar uit dat we 'n rondje om het park aan 't lopen waren.
Mark ging zich helemaal te buiten aan z'n fartlek-dingetjes en Jos en ik liepen op een constant tempo vrolijk verder.
Het tempo lag eigenlijk iets te hoog voor mij, want m'n hartslag begon ietwat te stijgen. En nee... dat kwam niet door Jos!

Ik besloot de hartslagmeter te negeren en m'n eigen plan te trekken; ik liep nu eenmaal lekker op dit tempo. En Jos zal nu nooit meer kunnen zeggen dat hij harder loopt dan ik....;)

Na dit uurtje heb ik toch de 3 geplande versnellingen nog even gedaan; met de hete adem van Mark en Jos in m'n nek! Konden ze me gewoon niet bijhouden of bleven ze achter me lopen om naar m'n kont(je) te kijken...?!

Weer terug op het park stond er toch ruim 11 km op de teller!

Het was een geweldig loopje in een schitterende omgeving. Beetje jammer dat we heen en terug dezelfde weg hebben gelopen, maar ondanks dat heb ik enorm genoten!!

Conclusie: samen lopen is leuk! En zonder route van start gaan doet echt geen pijn...;)
Ik heb nu de smaak te pakken; als ik nu maar niet door ga slaan...!!

Liefs,
Jolanda

Details training