vrijdag 18 maart 2011

Lief dagboek....

Dit jaar geen strandvakantie voor mij......heb voorlopig genoeg strand gezien..!

Weet je nog dat ik je vertelde over die strandmarathon die ik wilde gaan lopen..? Nou..die heb ik dus afgelopen zondag gelopen....vandaar dat ik geen strand meer kan zien...
Maar het is me gelukt...en hoe..!

Op zaterdag ben ik met de trein richting Alphen aan den Rijn gegaan.
Weet niet meer zo goed wiens idee 't was om met de trein te gaan, maar die is ècht niet goed wijs..! Wie zet mij nu op de trein met een vreselijk zware tas..? Tja...natuurlijk heb ik die tas zelf ingepakt, maar ik had echt alles nodig hoor..!
Met een bijna-hernia was ik na zo'n 2 uurtjes reizen eindelijk op plaats van bestemming. Ben best trots op mezelf dat het in één keer goed is gegaan, want ik moest tenslotte toch 2x overstappen...
En jij weet hoe zeldzaam dat is hè..?

Taxi Ronald stond gelukkig al klaar om me naar hotel...euhh...huize RR te brengen. Na het inchecken heb ik met de familie gezellig bijgekletst en lekker thee gedronken in de lounge. Maar Ronald schoot ineens in z'n 'hazenpak' en moest ik vroeg naar bed...
Tja...dat heb ik toen ook maar gedaan. Wilde niet de praat krijgen dat ik eigenwijs zou zijn....dat zou natuurlijk nog tegen me gebruikt kunnen worden als die marathon niet het gewenste resultaat zou opleveren...
Dus ruim voor middernacht nam ik m'n intrek in kamer 205, de penthouse...!
En jij weet wel hoelang het dan duurt voordat ik (als 'n écht avond- of moet ik zeggen nachtmens) in slaap val hè..? En tegen jou kan ik het wel zeggen: ik kon ook niet slapen van de zenuwen...maar dat hoeft de rest niet te weten!

maandag 7 maart 2011

Jo geeft 't woord aan......

Zondag 27 februari was het dan zover...mijn allereerste deelname aan 'n webloggersloopje...!

Tja...en als echte (super-snelle...) blogger moet je dat natuurlijk wel 'n keer meegemaakt hebben, dus als die dan ook nog eens plaatsvindt in Uden (om de hoek..) kun je er zeker niet meer omheen.....
En zo had Jo zich aangemeld voor 't feestje....euhh...loopje bij Tiny en zijn Sjan!


Nu kan ik daar natuurlijk weer een berucht (of was 't beroemd..?) typisch Jo-verhaal over schrijven...maar bij deze sta ik mijn podium graag 'n keer af aan de andere bloggers...

Met trots geef ik het woord aan........

Tiny:
De tijd dat je uit Uden weg kon lopen over een karrenspoor ligt wel al even achter ons dus is het eerste gedeelte geasfalteerd en meteen krijg ik al op mijn donder “het gaat te hard”. Och ja…ik loop niet alleen, dus de rem erop. Het gemiddelde tempo zal wel naar beneden gaan in de loop van de route. Niet alleen wordt de ondergrond zwaarder onze kleding ook. Het is opgehouden met zachtjes regenen.
Lees meer...

Jaco:
Al vroeg opgestaan en het zeikte van de regen en het waaide ook nog eens stevig…..whooeeehoooeeee.Niks aan te doen,rustig wakker worden en lekker beetje eten.Drankjes gemaakt en de tas en rugzak verder inpakken.Hup hup de auto in want Moon stond te wachten bij de Esso in Velp.En je kunt die meid toch niet zeiknat laten regenen omdat jij te laat bent…………..
Lees meer...

Inge:
De schrik sloeg om mijn hart. Shit, ik was wat vergeten. Wat nu? Terug kon echt niet meer! Na wat wikken en wegen toch maar een berichtje op twitter.... Mocht de oplossing niet komen dan had ik er in ieder geval voor gezorgd dat er een flink aantal mensen de dag met een grinnik en of glimlach waren begonnen.
Ik was namelijk mijn droge ondergoed vergeten! De kans dat die tijdens het hardlopen nat zou worden was wel heel groot!
De redder in nood kwam al heel snel! @theRunningGirl bood aan om terug naar huis te rijden en een droog stringetje voor me mee te nemen! Hoezeeeee!!
Lees meer...