vrijdag 18 februari 2011

Dubbel klutsen....

Op 23e jarige leeftijd kocht ik van mijn zelf gespaarde (en geleende..) centjes mijn eerste autootje. Natuurlijk had ik al eerder een autootje gehad, maar deze was écht van mij....!
Mijn Fiatje 500 was een echte beauty.....
....maar wel eentje met een eigen willetje....!!



Zo trots als een pauw (want zo trots als een hond met 7 *piep* gaat in mijn geval niet..) ging ik m'n nieuwe autootje ophalen bij de garage. Hoor het die kerel nog zeggen: "Ge mot wel dubbel klutsen hè vrouwke...kende dah..?" Tsss...hoe moeilijk kan dat zijn...?!
Moeilijk.....want mijn eerste ritje werd er één om nooit te vergeten...net als alle andere ritjes trouwens..:)

Na wat geworstel had ik eindelijk die lange benen van mij in dat karretje gepropt en had ik het stuur dan toch in het midden weten te krijgen....ff choken, starten en wegwezen..!
In het zeer drukke Eindhoven wist ik me goed staande te houden tussen al die veel grotere en snellere auto's...tot het moment van het dubbel klutsen....!! Op één van de drukste kruispunten van mijn geboortestad besloot dat schattige autootje van mij ff niet mee te werken aan het dubbel klutsen...maar besloot er gewoon helemaal mee op te houden.
Gelukkig trekt zo'n lief autootje de nodige aandacht...of misschien kwam dat omdat ik midden op 't kruispunt stond? Maar goed...hulp zat!

Het choken..starten en dubbel klutsen ging me steeds beter af, dus een ritje op de snelweg kon niet uitblijven. Maximale snelheid: 100 km/uur en met wind mee 110 km/uur....
Met een open dak (jaha..'t was 'n cabrio..!!!) lekker van het zonnetje genieten met 100km/uur....90 km/uur....80 km/uur......70 km/uur......60 km/uur......en uiteindelijk nog maar 50km/uur plankgas..!! Wat is hier aan de hand..??

dinsdag 1 februari 2011

Windkracht 6...

Met nog zo'n 56 dagen te gaan tot de vlakste en rechtste marathon van de wereld werd het echt 'n keertje tijd om het parcours van deze marathon te gaan verkennen...
Mijn richtingsgevoel is niet zo best en ik weet ook niet in hoeverre ik op 't richtingsgevoel van mijn haas Ronald kan vertrouwen, dus parcoursverkenning was een must....

Op zondag 16 januari was het dan eindelijk zover!
Eerst lekker ff uitslapen en dan op 't gemakkie richting Alphen aan den Rijn was de bedoeling...maar ik zou ik niet zijn als dat niet nèt even wat anders ging.....
M'n auto stond met 'n lekke tuut...!!!
Wie heeft er in godsnaam nou zo'n hekel aan mij....?
Tja....en hoe los je zoiets op als een ras-echt blontje......euhhh....
Wij, wat en half-wat, besloten uiteindelijk om die band toch maar zelf te gaan verwisselen..dat kan echt zo moeilijk niet zijn! En 'n hulpservice bellen is pas echt voor watjes.....;)

Alle begin is moeilijk zeggen ze.....Klopt! Maar daarna wordt het nog moeilijker....!
Daar sta je dan met je reserveband, krik en sleutel. Ik noem 't ff gewoon 'n sleutel, want ik weet niet hoe je zo'n sleutel noemt..okay?
Die bewuste sleutel paste dus niet......heb ik weer! Wat nu?
Op naar de buurman! Die heeft zoveel gereedschap, dus 'n goeie sleutel moest haast wel in zijn rekje hangen. Aangezien de buurman alle vertrouwen heeft in mijn vakbekwaamheid op auto-gebied (not..!!).....vond ie 't blijkbaar nodig om de sleutel zelf even te passen.
Zie je wel dat ie niet past!! Oh....de wieldop moet er eerst af......................